در حالی که خرج های فراوانی برای تحرکات مذکور می شد و جشن های مختلفی در اشرف براه انداخته شد و میزهای غذا درطول هفته و حتی روزانه برای عشایر و شیوخ قبایل عراقی و همسایگان تقریباً مسلح و نیز افسران ارتش آمریکا و نمایندگان وزارت خارجه و اف بی آی چیده می شد که با زحمت و رنج انبوه افراد سازمانی و شب نخوابی ها و صبح زود بیدار شدن ها بود اما در لحظه لحظه دفاع از اشرف وآن امضاء 5 میلیونی مردم عراق از بابت حمایت از اشرف ، به سراب تبدیل شد و حتی نیروهای آمریکایی هم نتوانستند مانع هجوم تروریست ها به اشرف شوند و بیش از چهل نفر در حقیقت قربانی اصرار بدون معنی رجوی در ماندن در عراق شدند و خانواده های آنان را که سالیان متمادی آرزو داشتند ببیننند را عزا دار کردند.
بنابراین واضح است کسانی که امروز برای افراد کشته شده ها اشک می ریزند و در آلبانی و ... اجتماع می کنند و به سخنرانی دروغ آمیز از واقعیات آن روز رونمایی چند باره میکنند، دستهای آلوده به خونشان در این حادثه را نمی خواهند برملا کنند زیرا که آنان بر رسم مهمان بودن موظف بودند مراوده و رابطه با عراقیان و میزبان را برای تامین حاجت و نیازها بکار گیرند و نه خصومت افزایی و دخالت در امور قانونی کشور عراق و ایجاد یک دولت سایه توسط گروه وجریانی که بخصوص سابقه خوبی در عراق نداشته و تا لحظه آخر از دیکتاتور عراق دفاع و مردم را قتل و عام نموده است.َ
تنها این کشته های ده شهریور نبودند که فدای خودخواهی های رهبران رجوی شدند . بیش از 26 تن از بیماران دراشرف و لیبرتی( بنا بر آمار مجاهدین )که با مرگ دردناک زندگی را به پایان رساندند ، شامل پرونده جنایت هستند که می توانستند در یک تعامل و حتی یک برنامه ریزی که فرقه رجوی در آن تبحر داشت به خارج از عراق ازطریق کانال های مشخص به خارج فرستاده شوند ولی این کار صورت نگرفت و شگفت انگیز اینکه در کارزا اشرف مقاوم !! مالکی را مقصر می دانستند تا حداکثر منفعت سیاسی را با مظلوم نمایی که قطعاً از جیب و سرمایه اعضاء بود ببرند که این مقصود حاصل نشد و جزء ریختن خون انسانهایی که شایسته حیات بودند و باید خانواده هایشان را می دیدند، به وقوع نپیوست و بار دیگر و بارهای دیگر به اثبات رساند که هنگام تحویل و خلع سلاح حرف رجوی که می گفت " او مجاهد را به سلاح ترجیح می دهد و صاحب سلاح برای او مهم است " پشیزی ارزش نداشت و فرقه اش از روز اول و از روز سی خرداد آغازی نه برای آزادی و رهایی بلکه اسارت افراد و نیروهای آرمانخواه و جوان ایرانی و نیز کشتار ملت برای توهم فزاینده قدرت پرستی بوده است. دلیل این عضو و همه اعضاء جدا شده و نشده که زبانشان دوخته شده، ساختارفرقه ای است که خود را سازمان می داند که انتقاد ممنوع و تصمیم گیری هرمی و از راس و نه بصورت دموکراتیک است که امروزیک دیکتاتوری را ما شاهد هستیم که انسان های زیر دست او ابزار و ربات هستند که باید در تملک او باشند و نوامیس و عواطف آنان را باید تصاحب کرد.
باید از رهبران مغرور و جاه طلب مجاهدین پرسید که شما مگر این کارها را انجام ندادید و جاده صاف کن حملاتی نبودید که بذر خشونت و تهاجم به اشرف را کاشتید و تا روز آخر مصر به حفظ اشرف ، لیبرتی و سپردن کار به ارتش آمریکا و نقض قوانین داخلی عراق و مشروعیت سیاسی و اجتماعی به اشغالگر را بطور مستمر دنبال کردید تا تعادل گذشته را و منفعت باد آورده دوران طلایی را حفظ کنید که حتی رویا های آن در خواب نمی توانست به نفع اعضاء و خروج منطقی از عراق شماها را رها کند تا برگی به بگ های جنایت خودتان نگذارید و....
بازی ترامپ ، فرقه رجوی با برجام- قسمت آخر 
فرقه ها در میان ما ( قسمت دوم )
