قربانیان ده شهریور 92 اشرف بازیچه مریم قجرو شوهرش ( قسمت یکم )

چهار سال از کشتار  دهم شهریور 1392 می گذرد کشتاری که زمینه سازی و مقدمات آن را کسی جزء مریم قجر معروف به مریم رجوی نیست که آماده نکرد و با اصرار بی جا و بدون تعریف مشخص برای دوران جدید نیروها را در عراق برای بهره کشی از آنان در جهت امیال سیاسی و قدرت خواهی و نیز عدم قبول خط و استراتژی غلط به کام مرگ فرستاد.

بعد از سرنگونی صدام با اعلام مواضع شخصیت های عراقی و اولین بیانیه شورای حکومتی عراق، مجسم بود دیگر ماه عسل رهبران فرقه در عراق و مهمان بودن آنها زیر لوای شخص صدام به پایان رسیده است و هر کسی که قدمی نوپا به سیاست داشت این را می توانست بفهمد الا مریم قجر و رجوی جنایت کار که شاید هم می فهمیدند و خود را امیدوار می کردند بتوانند در زیر سایه اشغالگر و مزدوری برای آنها میخ خود را در عراق به زمین بزنند .

هر آنچه فکرش را بکنیم با توجه به تجربه حضور در این مناسبات در ذهن این کوته فکران رد شده و از جمله اینکه رهبران فرقه با سیاست خطا و  نیروها را در عراق به حال خود رها کردند تا بتوانند مقاومت درهم شکسته و به خط پایان رسیده را با خون این افراد توجیه نمایند.

بعد از سرنگونی صدام، مسولین بنا به دستورات فرقه و با تشکیل هیئت و کمیسیون های مختلف دخالت در امور عراق را تدراک دیدند از ملاقات با بعضی عراقیان و دعوت به اشرف و تشکیل نیروی اجتماعی و اسکان آنان دراشرف در قبال دریافت پول ، تشکیل سرپل ها در عراق توسط بعضی از شیوخ مرتبط با حزب بعث و حتی افسران بعثی سابق ، نفوذ در بخشی از رسانه های عراقی و انتشار جعلی از مواضع مختلف جریان های سیاسی داخل عراق، تاسیس انجمن های کاذب و سفارشی که ملغمه تبلیغات بود تا وجود عینی و دعوت از نماینده های ساده دل اروپا و بعضی کشورهای عربی برای سمینار درداخل عراق و بخصوص خارج کشور به منظور مقابله با مردم عراق و دولت منتخب آنها را به طور خلاصه بایستی برشمرد که دشمنی مردم عراق  و دولت را با مجاهدین شعله ورتر کرد .

بنابراین فرقه رجوی که ادعای مهمان عراقیان را داشت، از یک طرف بجای مردم و شخصیت ها سیاسی و جریانات رسمی ، خواهان و تبلیغ  ماندن نیروهای آمریکایی از سوی به اصطلاح مردم عراق را  به شائبه می انداخت و تبلیغات فراوان می کرد که این آمریکاییان هستند که کشورشان را از چنگ ایران و دخالت آن کشور می خواهند نجات بدهند و حمله ایران به نیروهای آمریکایی را  با خرج های کلان و انتشار جزوه و کتاب را بازتاب می داد که مجموعه این عوامل میزبان و مردم را نسبت به خود جریحه دار  کرد و تا آنجا که حتی انتخابات عراق را  با انتشار در روزنامه های عراقی که پول بابت انتشار می گرفتند، یک خیمه شب بازی نامیده شد و شگفت اینکه این بیانیه ها را با اسم های گاهاً جعلی و یا استفاده سیاسی از معدود بعضی وابستگان و یا جریان های نو ظهور بی پایه مربوط به اتاق های عملیات روانی کشورهای منطقه، به پیش برده می شد ....