شعارهای تو خالی رجوی در مورد حق انتخاب اعضا !

در سایت فرقه رجوی و از قول رهبر خود شیفته و فراری آمده بود که هر کس می خواهد برود مهمان ما باشد تا ترتیب انتقال او به هر کجا که می خواهد برود را بدهیم. این گفته منافقانه رجوی حنایی است که در گذشته نیز نزد اعضا گرفتار او رنگی نداشت و قصه جدیدی نیست.

یادم می آید وقتی که افرادی از شرایط آلوده و مناسبات بسته و فوق ارتجاعی و بنیادگرای فرقه به تنگ می آمدند و کاسه صبرشان لبریز شده و خواهان جدایی می شدند و انقلاب ایدئولوژیک را بر نمی تابیدند ، تشکیلات به آن افراد می گفت ، بیایید برای ما کار کنید و در درون قرارگاه و جدا از مناسبات مانند هر کارگر بیرونی باشید تا روزی شما را به خارج بفرستیم ! این ترفند البته کارساز نبود و نتوانست معضلات تشکیلاتی را حل کند و مقاومت در برابر افکار مالیخولیایی و عقب افتاده رجوی کم نشد و هر روز فرماندهان از نافرمانی ، احتمال فرار و از زیر کار در رفتن ... اعضا شکایت و گله داشتند. نشست های پیاپی تشکیلاتی و زهر چشم گرفتن از ما اعضا هم حکایت های خاص خودش را داشت .

اکنون که حدود 600 نفر در اکیپ های متعدد ، خاک عراق را به مقصد تیرانا ( آلبانی ) ترک کرده ، رجوی باز هم سعی خواهد کرد که احاطه کامل بر آنان داشته باشد و به بهانه های مختلف آنها را در آلبانی و جامعه آن ایزوله کند تا بهره و استفاده خودش را ببرد. گزارش های مختلف از تیرانا حاکی است  که تشکیلات مقر و اماکن خاصی را تدارک دیده و اعضا جدا شده حق تردد به این اماکن را ندارند و اعضا محصور شده در آن کنترل می شوند.

هر چند رجوی و تشکیلات قرون وسطایی به یمن کم کاری سازمان ملل متحد و البته راحتی کارش دست بازتری را برای سیطره بر اعضا در تیرانا دارد اما شعار هزار اشرف !  و اشرف 3 ! ( رجوی تیرانا را اشرف 3 نام گذاری کرده است ! ) ادعایی است که فقط از ذهن ابله و کودنی تراوش شده که تلاش دارد شکست استراتژیک خود را لاپوشانی و با شعار پنهان کند.

اکثر اعضایی که به تیرانا منتقل شده اند بیشتر از 40 سال داشته و با توجه به وضعیت روحی و شکننده آنان نمی توانند عصای زیر بغل رجوی باشند . خود رجوی می گفت اعضا و تشکیلات با داشتن سلاح شناخته و تعریف می شوند . یا سلاح ناموس مجاهد خلق است ! اکنون دیگر تعداد اعضا دردی از رجوی را دوا نخواهد کرد و دیگر به اصطلاح ، عنصر کیفی و انقلاب کرده ! وجود خارجی ندارد که رجوی پز آن را بدهد و ادعای خلیفه گری جهان را در سر بپروراند که مریم رجوی بارها می گفت دنیا کمبود رهبری مثل او را دارد .

وقتی در سال 2003 ( 1382 ) و بعد از سقوط صدام اعضا مناسبات را ترک و یا فرار می کردند و در تیف ( محل استقرار اعضا جدا شده در شمال اردوگاه اشرف که با مسئولیت و کنترل ارتش آمریکا در سال های 1386 – 1382 به وجود آمد )  ساکن شدند رجوی سعی کرد مجددا طعمه های خودش را شکار کند و از بعضی از آنان برای جاسوسی در تیف و تبلیغ برگشتن به دامن ولایت عقیدتی بهره بجوید . اما دسترسی به دنیای آزاد و تنفس هوای بیرون از فرقه و دور از تشکیلات خفقان زده ، توطئه رجوی را ناکام گذاشت و فرماندهان بالای فرقه دست از پا دراز تر برمی گشتند. اکنون هم کشور آلبانی متفاوت تر از محوطه چند صد متری " تیف " است و غیر قابل قیاس نیست و به مراتب ارتباط با دنیای بیرون راحت تر و ساده تر می باشد .

اولین خواسته هر عضو جدا شده و یا بهتر بگویم اعضا در قدم اول رسیدن به حق طبیعی و ذاتی تشکیل خانواده خواهد بود. گزارش ها حاکی است که فضای تیرانا این گونه است و اعضا نیازهای خود را می خواهند بر آورده و برخلاف نظرات دیگران تصمیم بگیرند . این نشان می دهد کاتالیزور ( ارتباط با بیرون از فرقه ) عمل کرده و انقلاب ایدئولوژیک کذایی تکه پاره شده و می شود . اشرف 3 هم دیگر وجود خارجی نخواهد داشت و دوران جواب گویی به اعمال گذشته رجوی هم دور از انتظار نیست .

نتیجه این که درست است که تشکیلات می کوشد عناصر ضعیف را دور خود جمع کند و یا مدتی آنان را  به بهانه های مختلف نزد خود نگه دارد ، اما مثل عراق تیرانا به کام رجوی شیرین نخواهد بود. وقتی که مریم رجوی و .. لیبرتی را اشرف می نامیدند و یا القا می کردند ماندگار می مانند ، برعکس تحلیل و تجزیه های آبکی اتفاق افتاد و حتی جدایی از فرقه شدت گرفت.

روزها و ماه های آینده نشان خواهد داد که تیرانا سنگ قبر رجوی خواهد بود و تلاش های عبث در زمینه حفظ مناسبات ، آرزوی بر باد رفته ای بیش نخواهد بود و این کابوس شبانه مریم رجوی و شوهر فراری او می باشد که سعی می کردند واقعیات را در پشت ابرهای سیاه و سنگین مخفی کنند. اما آفتاب هرگز پشت ابرها نمی ماند و اکنون ما خوشال هستیم که دوستان ، اعضا و البته خانواده های دردمند و چشم انتظارآنان شاهد خروج از عراق هستند که رجوی نهایت تلاش را می کرد آنان را به قتلگاه ببرد تا خودش نجات یابد .